Kafasina Gore Τεύχος 24: Ιρφάν.

Ιρφάν

Τα ψέματα γι’αυτόν ήταν σαν την αναπνοή. 

Ήταν ο κύριος χαρακτήρας και όλοι στο σχολείο είχαν συμφωνήσει γι’αυτό, ο άνθρωπος των αντιφάσεων, ένας υπερασπιστής των ανθρώπινων λαθών, ένας ειδικός της αγριότητας, ανίδεος και αδιάφορος για την επιστήμη. Ήταν ένας απρόθυμος μαθητής λυκείου που μπορούσε να κάνει το ψέμα επάγγελμα και να μετατρέψει με την ευφυΐα του τη φοίτησή του σε μια φωλιά για τη βαρεμάρα του.

Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στον Ιρφάν και  σε μένα δεν ήταν άμεσα ανάλογη με την 9η τάξη που βρισκόμουν. Είχε ξεκινήσει αργά το Δημοτικό Σχολείο και είχε επαναλάβει δύο τάξεις και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Μπορούσες να μαντέψεις την ηλικία του από το καθημερινό του ξύρισμα, από τα μαλλιά του που είχαν αρχίσει να αραιώνουν στο πλάι και από την βαθιά του φωνή. Συναντηθήκαμε στην καφετέρια του σχολείου. Είχε αντιδράσει ότι η ισορροπία των τιμών ανάμεσα στα χοτ ντογκ και τα αναψυκτικά προκαλούσε οικονομικές δυσκολίες και έκανε μεγάλη φασαρία γι’αυτό.  Είπε αυτά που δεν μπορούσα να πω. Χαιρετίσαμε ο ένας τον άλλον εκείνη την ημέρα και γίναμε φίλοι, και σύμφωνα με τα δικά του λόγια «κολλητοί».

Kafasina Gore Τεύχος 23: Το ίδιο πρόσωπο.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Δεν είχε σημασία πού ήμουν...

Το βλέμμα της σχεδόν χτύπησε τα μάτια μου,τρύπησε την καρδιά μου με βέλη. Φαίνεται ότι βυθίστηκε σιωπηλά στην ψυχή μου, προκαλώντας ρίγη εκεί, ταράζοντας το στομάχι μου που έφτασε στην καρδιά μου, προσθέτοντας ζωή στην καρδιά μου περισσότερο από ποτέ.

Αγκαλιάζοντας τη λεπτή μέση του φλιτζανιού, προσπαθούσα να ζεστάνω τον κρύο αέρα. Στην πραγματικότητα, ούτε το τσάι ούτε ο ατμός που σκαρφάλωνε στα χείλη μου είχαν νόημα. Η θέα από το άλλο τραπέζι ήταν αρκετή, ένα βέλος στόχευε την καρδιά μου, ζέσταινε το μέσα μου. Κρατώντας ένα φλιτζάνι καφέ στα χέρια της με τα μάτια της, μου προκάλεσε μια αναστάτωση που δεν την υποψιαζόταν, και οι ματιές της ήταν σαν να πυροδότησαν μια σφαίρα.

Kafasina Gore Τεύχος 22: Μια ελπίδα ήταν κρυμμένη στη βροχή.

"Μια ελπίδα ήταν κρυμμένη στη βροχή".

Υπήρχε μια τεράστια ομπρέλα στην Κωνσταντινούπολη. Ο ουρανός ήταν καλυμμένος με πλαστικό μουσαμά ... Εάν τα σύννεφα φιλιόντουσαν, οι δρόμοι θα καθαρίζονταν, τα πεζοδρόμια θα καθαρίζονταν και το σκοτάδι στη μέση της καρδιάς θα κατέρρεε και θα πετούσε.