Συνέντευξη του Engin Akyurek στο περιοδικό "Istanbul Life".

«Η αγάπη είναι το σημείο αναφοράς στις ζωές μας.»

Συναντήσαμε τον διάσημο ηθοποιό Engin Akyürek στη Moda. Μιλήσαμε για την ταινία του «Μια Αγάπη Δυο Ζωές», η οποία θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες πολύ σύντομα, μιλήσαμε για την Κωνσταντινούπολη και το βιβλίο του. 

-«Λένε ότι η ζωή οδηγείται από μεγάλα γεγονότα, τα οποία είναι το αποτέλεσμα μικρών αποφάσεων που παίρνουμε...» Αυτή η φράση ακούγεται στο τρέιλερ της ταινίας σας, «Μια Αγάπη Δυο Ζωές»,την οποία θα δούμε πολύ σύντομα στις αίθουσες. Τι είδος ταινίας μας περιμένει; 

- Αυτή η φράση περιγράφει την ταινία πολύ καλά. Μερικές φορές, όταν γυρίζεται μια ταινία ή όταν σκεφτόμαστε κάτι σχετικό με ένα βιβλίο, νιώθουμε σαν να πρέπει να νιώσουμε κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή. Στην πραγματικότητα, οι ταινίες που αγαπάμε πάρα πολύ, τις οποίες θαυμάζουμε, είναι πολύ απλά πράγματα για τη ζωή, παρόμοια με τη ζωή μας. Αυτή η ταινία, επίσης, ξεκινά από ένα τέτοιο σημείο. Αρχίζει με το αποτέλεσμα ενός πολύ απλού περιστατικού «τι θα συνέβαινε αν πήγαινε το σκυλί του για μια βόλτα, τι εάν δεν το πήγαινε;» και βλέπουμε δύο διαφορετικές καταστάσεις της ζωής του Umut, του χαρακτήρα που παίζω, σαν αποτέλεσμα μιας πολύ απλής επιλογής. Όταν διάβασα το σενάριο, είπα ότι θα ήθελα να δω τις δυνατότητες των επιλογών μου. Ζούμε όλα τα πράγματα που έχουμε επιλέξει, αλλά τα πράγματα που δεν επιλέξαμε πάντα παραμένουν ένα όνειρο ή κάτι άγνωστο. Αυτή είναι η ομορφιά και το τέχνασμα στο οποίο η ταινία βασίζεται. Πρόκειται για το πώς ένα απλό πράγμα πραγματικά αλλάζει τις ζωές μας.


- Θα μας πείτε την ιστορία του χαρακτήρα που υποδύεστε στην ταινία;

- Λοιπόν κάναμε κάποια γυρίσματα στη Moda. Το 90% της ταινίας πραγματοποιήθηκε εκεί. Αυτή είναι μια ταινία στο Kadikoy. Ο Umut είναι σκηνοθέτης που ζει στη Moda. Έχει κάποια προβλήματα  με τη δουλειά του. Είναι ένας σκηνοθέτης  που δεν μπορεί να γυρίσει τις ταινίες που θέλει, πρέπει να γυρίζει διαφημίσεις. Στην πραγματικότητα, είναι ένας χαρακτήρας που βιώνει πράγματα που ο καθένας μας μπορεί να αντιμετωπίσει και να βιώσει σε κάποια περίοδο της ζωής μας.

- Στην ταινία υπάρχει η αγάπη, η ζωή και οι αποφάσεις που παίρνουμε. Πώς η ταινία αντικατοπτρίζει τις αποφάσεις που παίρνει ο Umut ανάμεσα στις αμέτρητες επιλογές του για την αγάπη και τη ζωή;

- Στην πραγματικότητα, η ταινία δεν υπογραμμίζει αυτές τις αποφάσεις. Είναι μια απλή απόφαση όπως πώς να πάει το σκυλί του για μια βόλτα ή από ποιο δρόμο να πάει. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αποφάσεις που δεν έχουμε λάβει πραγματικά υπόψη. Και βρίσκει την αγάπη  με βάση τις αποφάσεις  του και προχωρά σε μια διαδικασία που λέει την ιστορία. Πρέπει να έχετε ήδη καταλάβει τη διπλή αφήγηση , αν έχετε παρακολουθήσει το τρέιλερ της ταινίας. Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι στην ταινία, υπάρχουν δύο διαφορετικές ιστορίες του ίδιου ανθρώπου.

- Ποιο είδος ταξιδιού περιμένει το κοινό της ταινίας «Μια αγάπη, δύο ζωές» (Bir Aşk İki Hayat);

- Πιστεύω ότι θα επανεξετάσουν τη ζωή τους. Για παράδειγμα, αν κάποιος έρθει με το αγαπημένο του πρόσωπο, θα εξετάσει το ιστορικό της συνάντησης τους. Επιλέγοντας ένα επάγγελμα, επιλέγοντας ένα μονοπάτι ... Γενικά, οι άνθρωποι θέλουν να σκεφτούν τις θετικές πλευρές αυτών των καταστάσεων, αλλά θα δουν και τις αρνητικές σε αυτή την ταινία. Νομίζω ότι όταν δεις την ταινία, η άποψή σου για την αγάπη και τη ζωή θα επηρεαστεί και θα βγάλεις κάποια συμπεράσματα. 

-Για να γυρίσουμε για το εξώφυλλο μας, κάναμε τη διαδρομή μας στους δρόμους της Moda και του Kadıköy. Και στην ταινία υπάρχει μια ιστορία που περνάει από αυτή τη διαδρομή. Κατά τη γνώμη σας, πώς επηρέασε αυτή η περιοχή, η δομή της, την ταινία; Πότε κάνατε τα γυρίσματα, πώς ήταν η διαδικασία των γυρισμάτων;

- Πρόκειται για μια ταινία του Kadikoy και της Moda. Τα γυρίσματα έγιναν τον Ιούλιο. Η ταινία σκηνοθετείται από τον Ali Bilgin. Στο τρέιλερ της ταινίας που έχετε παρακολουθήσει, είναι σαν να είναι μια ταινία δική μου και της Bergüzar Korel. Είχα πει το ίδιο πράγμα για την ταινία "Bi kucuk Eylul meselesi". Είναι μια ταινία δύο ανθρώπων. Αυτή η ταινία έχει την ίδια γεύση, επίσης. Δεν είχαμε παίξει πριν με την Bergüzar Korel, δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Είμαι πολύ χαρούμενος που την γνώρισα. Η ταινία είναι μια πολύ σύντομη περίοδος αλληλεπίδρασης μεταξύ των ηθοποιών και πρέπει να εναρμονιστείς αμέσως. Είναι πολύτιμο το γεγονός ότι δεν υπάρχουν προβλήματα σε ό,τι αφορά στην ικανότητα, στα κίνητρα και στις καλές επιδόσεις της Bergüzar στη δουλειά. Αυτή είναι μια ταινία δύο ανθρώπων. Και ήταν πολύ σημαντικό να καταφέρουμε να το καταγράψουμε και σε αυτή την ταινία. Δεν είχαμε πολύ χρόνο προετοιμασίας. Έπρεπε να ξεκινήσουμε αμέσως την ταινία. Από την αρχή είχαμε πολύ καλή ενέργεια. Και αυτό που χρειαζόταν η ταινία ήταν η ενέργεια. Ελπίζω ότι αυτό μεταφέρθηκε στην ταινία. Ζω στο Kadiköy. Λόγω του γεγονότος ότι κάναμε γυρίσματα στα αγαπημένα μου μέρη, στους δρόμους που περπατάω, δεν αισθανόμουν πολύ αποξενωμένος. Κάθισα πολλές φορές στα μέρη όπου κάθισε ο Umut. Τα μέρη όπου γυρίστηκε η ταινία είναι σαν την ταυτότητα της ταινίας. Αισθανόμαστε έντονα στην ταινία το Kadiköy και τη Moda. Το σπίτι του Umut, ο κόσμος του και τα μέρη που τον δημιούργησαν είναι εδώ.

-Θα μπορούσατε να μας πείτε πώς η ταινία περιγράφει την αγάπη;

-Στη ζωή μας, στο επάγγελμά μας, στα πράγματα που θα κάνουμε, τα επιτεύγματά μας, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Στην πραγματικότητα, η αγάπη κρύβεται σε ένα μέρος της ζωής μας που δεν είχαμε καταλάβει ... Η αγάπη, είναι σαν το σημείο αναφοράς στη ζωή μας. Ένα σημείο όπου στην πραγματικότητα βρίσκουμε τον εαυτό μας. Ενώ η ζωή μας πήγαινε προς ένα πολύ ασφαλές σημείο, όταν ερωτευόμαστε όλα ισοπεδώνονται. Ή, όταν έρχεται ο έρωτας, όλα όσα ήταν δυσάρεστα γίνονται ξαφνικά όμορφα. Η ταινία μας εξιστορεί ποια πράγματα στη ζωή μπορεί να αλλάξουν όταν βρούμε τον έρωτα και από τον τρόπο ζωής μας. Όταν συναντάς  κάποιον, αντιμετωπίζεις αυτό το άτομο μεταφέροντας μαζί σου όλες τις εμπειρίες σου από τη ζωή. Προχωράμε μαζί με τα τραύματα που έχουμε ζήσει, τα προβλήματα που έχουμε βιώσει. Και αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια μετά από λίγο καιρό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ένα σημείο που το καταλαβαίνεις  πολύ καλά στην ταινία. Οι ρίζες μας, η ύπαρξή μας σε μια οικογένεια, το να είμαστε γονείς ... Όλοι μας φέρνουμε προβλήματα από το παρελθόν, αλλά πώς τα ισορροπούμε εμείς οι ίδιοι είναι σημαντικό. Ο χαρακτήρας που παίζω πιστεύει ότι θα τα λύσει με το να γυρίσει μια ταινία, αλλά καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

- Στην πόλη, ποιες είναι οι αγαπημένες σας περιοχές; Ποια πλευρά της πόλης είναι πιο κοντά σε σας;

- Λατρεύω την ανατολική πλευρά ... Το Kalamis, η Fenerbahce... Εκτός από την ησυχία και την ηρεμία, σχετίζεται και με το αίσθημα της ζωής. Δίνει στους ανθρώπους που ζουν εδώ την αίσθηση ότι ανήκουν εδώ. Είμαι από την Άγκυρα και την συγκρίνω με τον τόπο στον οποίο έχω έρθει ... Εκτός από τη θάλασσα ...

-Υπάρχουν τόποι, συνοικίες ή δρόμοι που σας εμπνέουν;

- Δεν θα μιλήσω για τον τόπο στον οποίο ζω, αλλά υπάρχουν και στο Kalamis,και  στη Fenerbahce. Λατρεύω τους δρόμους, το συναίσθημά τους, τις μαρίνες τους. Η λεωφόρος Bagdad είναι ένα από τα μέρη που με κάνουν να νιώθω καλά. Ίσως υπάρχουν πολύ πιο όμορφα μέρη στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μου αρέσει να βρίσκομαι στους δρόμους. Λατρεύω ένα πλήθος που δεν είναι κουραστικό. Το να είμαι μέσα στο πλήθος, μου κάνει καλό. Έχω επίσης ζήσει στην ευρωπαϊκή πλευρά, πέρασα πολύ καιρό εκεί. Το Bebek και το Arnavutkoy είναι πολύ όμορφα. Στην πραγματικότητα, έχουν το πιο όμορφο τοπίο στον κόσμο. Λατρεύω επίσης το Uskudar. Έχει ένα εξαιρετικό τοπίο. Ειλικρινά, γνώρισα την Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Χάρη σε αυτά πήγα σε τελείως διαφορετικά μέρη της πόλης.

- Τους προηγούμενους μήνες, το πρώτο σας βιβλίο με σύντομες ιστορίες "Σιωπή" συναντήθηκε με τους αναγνώστες. Είναι ένα βιβλίο που πηγαίνει τους αναγνώστες του ένα ταξίδι στα χρόνια που έχουν χάσει. Κατά τη γνώμη σας, τι ήταν στο βιβλίο αυτό που δελέασε τους αναγνώστες;

- Δεν είχα την πρόθεση να δημιουργήσω μια τέτοια αίσθηση, στην πραγματικότητα δεν έγραψα με το αίσθημα της λαχτάρας για το παρελθόν ή τον εξωραϊσμό του παρελθόντος. Είσαι μόνος σου εσωτερικά σήμερα, το μόνο πράγμα που έχεις για να συγκρίνεις τα συναισθήματα και τα αισθήματα του σήμερα είναι το παρελθόν σου. Όταν τα παιδικά μου χρόνια και οι περιπέτειες μου στο σχολείο συναντήθηκαν, ένιωσα ότι ήρθα σε ένα ωραίο σημείο για τις ιστορίες μου. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η ζωή έχει προχωρήσει με ταχύτητα που δεν την καταλαβαίνουμε.  Κι ακόμα πιο γρήγορα. Στραφήκαμε  σε μια ζωή στην οποία αισθανόμαστε ακόμα λιγότερα, ακούμε και επικοινωνούμε μεταξύ μας ακόμη λιγότερο. Και αυτό ισχύει για όλους μας. Τη στιγμή που το συνειδητοποίησα αυτό, είναι η στιγμή που άρχισαν να εμφανίζονται αυτές οι ιστορίες.

- Πόσο καιρό το γράψιμο είναι μέρος της ζωής σας;

- Για να είμαι ειλικρινής, ήταν πάντα εδώ. Κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μου σπουδών έγραφα ιστορίες. Δεν γράφω με συστηματικό τρόπο, αλλά υπήρχαν ιστορίες που έγραφα. Στη συνέχεια, όταν άρχισα να γράφω στο περιοδικό Kafasina Gore, άρχισαν να συγκεντρώνονται. Και καθώς συγκεντρώνονταν, σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε ένα βιβλίο με αυτές. Παρόλο που γράφω για διαφορετικά θέματα, ήταν σαν συνολική άποψη για αυτά τα θέματα, ενός ανθρώπου που ζει στον κόσμο. Έγινε κάτι σαν να κοιτάς τα ζητήματα από την ίδια προοπτική.

- Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Άγκυρα. Εάν σας ζητούσαμε σήμερα να κάνετε μια σύγκριση για τη θέση που έχει στη ζωή σας η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα; Αν ρωτούσαμε  τι δεν θα αφήνατε στην Κωνσταντινούπολη και ποια είναι τα πράγματα που σας λείπουν από την Άγκυρα;

- Ήρθα στην Κωνσταντινούπολη το 2003. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει Άγκυρα όπως εκείνη που άφησα το 2003. Ούτε υπάρχει η Κωνσταντινούπολη εκείνων των χρόνων. Από οπουδήποτε και αν έρθεις στην Κωνσταντινούπολη, θα βρεις αυτή την πόλη γρήγορη και εξαντλητική. Οι άνθρωποι είναι σαν να τρέχουν πάντα σε ένα μέρος. Ναι, το έχω βιώσει και αυτό, αλλά μπορώ να πω ένα πράγμα, σήμερα αυτή η ταχύτητα είναι παντού. Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία που όλοι γινόμαστε ίδιοι, πιστεύω ότι τέτοια προβλήματα θα χάσουν την επιρροή τους καθώς περνάει ο καιρός.

- Θα περιγράψετε την Κωνσταντινούπολη σε ένα άτομο που δεν την έχει δει ποτέ. Ποιες θα είναι οι λέξεις που θα χρησιμοποιούσατε συχνότερα;

- Θα πω: "Έλα, έλα ..."

- Υπάρχει ένα μέρος στην Κωνσταντινούπολη το οποίο δεν έχετε εξερευνήσει;

- Δεν υπάρχει μέρος που δεν έχει εξερευνηθεί. Εάν κάποιος βρει ένα, ας μας το πει.

- Ένα μέρος στην Κωνσταντινούπολη που σας αρέσει περισσότερο;

- Το Kadikoy.

- Υπάρχει κάποιο μέρος στην Κωνσταντινούπολη στο οποίο δεν έχετε πάει ποτέ;

- Θα τολμούσα να πω όχι.

- Ποιος νομίζετε ότι απολαμβάνει καλύτερα αυτή την πόλη;

- Οι γλάροι.

- Αν η Κωνσταντινούπολη ήταν αγαπημένη, τι θα κάνατε για να την κατακτήσετε;

- Η Κωνσταντινούπολη είναι σαν μια εξαπατημένη και πληγωμένη ερωμένη. Η λάμψη στα μάτια είναι ακόμα εκεί. Προκειμένου να ανοίξει την καρδιά της, θα πρέπει πρώτα να την αγκαλιάσω και να ζητήσω τη συγχώρεση της. Μπορεί να συγχωρήσει εμένα, εμάς ...

- Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι το καλύτερο σημείο συνάντησης στην πόλη;

- Νομίζω ότι υπάρχει μια τέτοια αίσθηση στο Besiktas.

- Ποιο καλλιτέχνη θα θέλατε να δείτε να έρχεται σε αυτή την πόλη;

- Οι Οlafur Arnalds και Hammock, είναι η αγαπημένη μου μπάντα.

- Ποιο είναι το αγαπημένο σας ιστορικό σύμβολο σε αυτή την πόλη;

- Λατρεύω την ιστορική χερσόνησο στο σύνολό της.

- Μια αγαπημένη διαδρομή;

- Η παραλία Caddebostan.

- Αν δεν ήταν η Κωνσταντινούπολη, πού θα θέλατε να ζήσετε;

- Στην Άγκυρα ή στο Κας.

- Ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

-Το «Nefha» του Sezgin Kaymaz,«Ένα άλογο μπαίνει στο μπαρ»του David Grossman.

- Μια ταινία που έχετε παρακολουθήσει;

- Ida και Roma.
               ---------------------------------------------------------------

Thanks to EAUFC for English translation. 

Engin Akyurek's Interview in Istanbul Life magazine-Full Interview(all four pages)/Engin Akyurek'in Istanbul Life Dergisine verdigi roportajin Ingilizce cevirisi(tam metin)
Engin Akyurek.

"Love, is like the point of reference in our lives".

We met with famous actor Engin Akyürek in Moda. We talked about the film "Bir Aşk İki Hayat", which will be released in cinemas very soon, we talked about Istanbul and his new book.

- “They say that life is directed by big events, whereas it is the sum of the small decisions we make ...” - this phrase was heard in the trailer of a movie of yours, One Love Two Lives , that we will very soon see in cinemas. What kind of movie is awaiting for us?

- These phrases actually describe the movie very well. Sometimes, when a film is being shot, or when we think about something related to a book, we feel as if we need to relate something very important about life. In fact, the films that we all love very much, which we admire, are very simple things about life, similar to our life. This film, as well, starts at such a point. It starts as the result of a very simple incident "what would have happened if he had taken his dog for a walk, what if he hadn’t?" we see two different states of the life of Umut, the character I play, as a result of a very simple choice. When I read the script, I said I wish I could see the possibilities of my choices. We live every single thing we have chosen, but the things we haven’t chosen always remain a dream or something unknown. This is where the beauty and trick of the film lie. It’s about how a simple thing actually changes our lives.

- Would you tell us the story of the character you give life to, in the film?

- Well, we did some shooting in Moda. Ninety percent of the film took place there. This is a Kadikoy film. Umut is a director living in Moda. He has some problems concerning his job. He is a person who cannot shoot the films he wants, he has to shoot commercials. In fact, he is a character who experiences things that each of us may face and experience at some period of our lives.

- In the film there is love, life and decisions that are made. How does the film reflect the decisions made by Umut among his countless choices in love and life?

- Actually, the film does not underline these decisions. It’s a simple decision like how to take his dog for a walk or which way to go. In fact, it is decisions that we haven’t really taken into account. And he finds his love based on his decision and moves forward to a process that tells the story. You must have understood the dual narration already, if you have watched the trailer of the film. There are not two different men in the film, there are two different stories of the same man.

- What kind of journey is promised to the audience of the film "One Love, Two Lives"(Bir Aşk İki Hayat)?

- I believe that they will review their own lives. For example, if one came with their loved one, they will review the history of their meeting. Choosing a profession, choosing a path ...Generally, people want to think about the positive sides of these situations, but they will see the negative ones, too, in this film. I think that when you watch the film, your point of view about love and life will be affected and you will make some deductions.

-In order to shoot for our cover, we turned our route towards Moda and Kadıköy streets. And in the film there is a story passing through this route. In your opinion, how did this area, its structure, influenced the film? When did you do the shooting, what was the shooting process like?

- This is a film of Kadikoy and Moda. The shooting took place in July. The film is directed by Ali Bilgin. In the part of the film that has been watched, it is as if it’s a film of me and Bergüzar Korel. I said the same thing about the movie “A small September affair”. It’s a movie of two people. This film is of the same flavor,too. We had not acted together before with Bergüzar Korel ,we did not know each other. I am very happy to have met her. The film is a very short period of interaction among the actors, and you have to harmonize immediately. It is very valuable that there are no problems regarding Bergüzar’s acting ability, motivation and good performance at work. This is a movie of two people. And it was very important that we managed to capture this, in this movie, as well. We didn’t have a particularly long preparation period. We had to start the movie immediately. From the very beginning, we were able to capture very good energy. And what the film needed was energy. I hope this was transferred into the movie. I live in Kadiköy. Due to the fact that we shot in my favorite places, on the streets I walk through, I did not feel much alienated. I sat a lot In places where Umut sat. The places where the film was filmed are like the film’s identity. We feel Kadiköy and Moda in the film very much. Umut’s house, his world and the places that brought him into existence are here.

-Would you tell us how the film portrays its evaluations about love?

-In our lives, our profession, the things we will do, our achievements, are very much in the foreground. In fact, love is hid in a place in our lives that we hadn’t figured out… Love, is like the point of reference in our lives. A point where we actually find ourselves. While life was going towards a very safe point, when we fall in love and everything is razed to the ground. Or, when love comes, everything that was unpleasant, becomes beautiful all of a sudden. The movie relates to us what things in life may change through finding love and through our way of life. When you meet someone, you face this person carrying with you all your life experiences. We come along with the traumas we’ve been through, the problems we have experienced. And these rise to the surface after some time. In my opinion, this is a part that is very well related in the film. Our roots, our being a family, being parents… We all bring with us problems from the past, but how we even them up is important. The character I play thinks that he will solve this by shooting a film but he understands that things aren’t like that.

- In the city, which are the districts whose soul and pattern is your favorite? Which side of the city is closer to you?

- I love the Anatolian side… Kalamis, Fenerbahce… Apart from being quiet and peaceful, it is also related with the feeling of life. It gives the people living here a feeling, a sense of belonging. I am from Ankara and I compare it with the place I have come to…Apart from the sea…

-Are there places, districts or streets that inspire you?

-I won’t talk about the place I live in, but there are in Kalamis and Fenerbahce.I love their streets, their feeling, their marinas. Bagdad Avenue is one of the places that make me feel good. Maybe there a lot more beautiful places in Istanbul, but I love to be in the streets. I love a crowd that is not tiring. Being inside a crowd does me good. I have also lived on the European side, I spent a lot of time. Bebek and Arnavutkoy are very beautiful. In fact, they own the most beautiful scenery in the world. I also love Uskudar. It has an extraordinary scenery. It has to get rid of the building sites and make itself felt. Honestly, I got to know Istanbul during the shootings. Because of them I went to totally different parts of the city.

- The previous months, your first short story book “Silence” met with the readers. It is a book that takes its readers on a trip to the years they have missed. In your opinion, what was about the book that had the readers hooked?

- I didn’t intend to create such a sense, in fact I didn’t write with the feeling of longing for the past or as a beautification of the past. You are only inside today, the only thing you have in order to compare the feelings and emotions of today is your past. When my childhood and my school adventures came together, I felt that I came to a beautiful story point. In the past five years, life has progressed at a speed beyond our notice. Even faster. We turned towards a life in which we feel even less, we listen and communicate with each other even less. And this is valid for all of us. The moment I realized this, is the moment when these stories started to appear.

- How long has writing been a part of your life?

-To be honest, it was always there. During my university years I was writing stories. I wasn’t writing in a systematic way but there were stories that I was writing in between. Then, when I started writing in the magazine called Kafasina Gore, they started to accumulate. And as they were accumulating I thought why don’t we make a book out of them. Although I was writing about different topics, it was like the total view on those issus, of a man living in the world. It became something like looking at the issues from the same perspective.

- You were born and grew up in Ankara. What if we asked you today to make a comparison between the place Istanbul and Ankara has in your life? If we asked what is it that you wouldn’t give up in Istanbul, and what are the things you miss from Ankara?

- I came to Istanbul in 2003. At the moment there is no Ankara like the one I left in 2003. Neither is there the Istanbul of those years. Wherever from you may come to Istanbul, you will find this city fast and exhausting. People are as if they are always running to a place. Yes, I have experienced this as well, but I can say one thing, today this speed is everywhere. We are in a process of all becoming similar, I believe that such problems will lose their influence over time.

- You will describe Istanbul to a person who has never seen it. Which would be the words you would use most often?

- I will say: "Come, come…"

- Is there a place in Istanbul that you haven’t explored?

- There is no place that hasn’t been explored. If someone finds one, let us know.

- A place in Istanbul that you like most?

- Kadikoy.

- Is there a place in Istanbul that you have never been to?

- I would dare say no.

- Who do you think best enjoys this city?

- Seagulls.

- If Istanbul was a loved one, what would you do to conquer her?

- Istanbul is like a cheated and hurt lover. The sparkle in the eyes is still there. In order to open her heart, I would first need to hug her and ask for her forgiveness. She may forgive me, us...

- In your opinion, what is the best meeting place in the city?


- I think that there is such a feeling in Besiktas.

- Which artist would you like to see coming to this city?

- Qlafur Arnalds ve Hammock,it’s my favorite band.

- Which is your favorite historical symbol in this city?

- I love the historical peninsula as a whole.

- A favorite walking route?

- Caddebostan beach.

- If it wasn’t Istanbul, where would you like to live?

- In Ankara or Kas.

- A book you have read?

- Sezgin Kaymaz, Nefha , David Grossman "A horse enters the bar"
- A movie you have watched?

- Ida and Roma.

(Translated by Engin Akyurek Universal Fans Club)

Entretien avec Engin Akyurek dans le magazine Istanbul Life.

"L'amour est comme le point de référence dans notre vie".

Nous avons rencontré le célèbre acteur Engin Akyürek à Moda. Nous avons parlé du film  " Un Amour Deux Vies " - "Bir Aşk İki Hayat", qui sortira très bientôt dans les cinémas, nous avons parlé d'Istanbul et de son nouveau livre.

- "On dit que la vie est dirigée par de grands événements, alors que c'est la somme des petites décisions que nous prenons ..." - cette phrase a été entendue dans la bande-annonce  de votre film, " Un Amour Deux Vies " que nous allons bientôt voir dans les cinémas. Quel genre de film nous attend?

- Ces phrases décrivent très bien le film. Parfois, lorsqu'un film est en cours de tournage ou lorsque nous pensons à quelque chose en rapport avec un livre, nous nous sentons obligés de raconter quelque chose de très important pour la vie. En fait, les films que nous aimons tous beaucoup, que nous admirons, sont des choses très simples sur la vie, semblables à la nôtre. Ce film commence aussi à ce point. Tout commence à la suite d’un incident très simple: "Que ce serait-il passé s’il avait emmené son chien en promenade, et s’il ne l’avait pas fait? " nous voyons deux états différents de la vie d’Umut, le personnage que je joue, à la suite d’un choix très simple. Quand j'ai lu le script, j'ai dit que j'aimerais pouvoir voir les possibilités de mes choix. Nous vivons chaque chose que nous avons choisie, mais les choses que nous n’avons pas choisies restent toujours un rêve ou quelque chose d’inconnu. C'est là que réside la beauté et l'astuce du film. C’est comment une chose simple change réellement nos vies.

- Pourriez-vous nous raconter l'histoire du personnage auquel vous donnez vie dans le film?

- On a fait des  tournages à Moda. Quatre-vingt dix pour cent du film s'est déroulé là-bas. C’ est un film de Kadikoy. Umut est un réalisateur qui vit à Moda. Il a quelques problèmes concernant son travail. C'est une personne qui ne peut pas tourner les films qu'il veut, il doit tourner des publicités. En fait, c'est un personnage qui fait l'expérience des choses que chacun de nous peut rencontrer et expérimenter à un moment de sa vie.

- Dans le film, il y a de l'amour, de la vie et des décisions qui sont prises. Comment le film reflète-t-il les décisions prises par Umut parmi ses innombrables choix en matière d'amour et de vie?

- En réalité, le film ne souligne pas ces décisions. C’est une décision simple, comme de promener son chien ou de savoir où aller. En fait, ce ne sont pas vraiment des décisions que nous avons prises en compte. Et il trouve son amour basé sur sa décision et avance dans un processus qui raconte l'histoire. Vous devez déjà avoir compris la double narration, si vous avez regardé la bande-annonce du film. Il n'y a pas deux hommes différents dans le film, il y a deux histoires différentes du même homme.

- Quel genre de voyage est promis au public du film "Un Amour, Deux Vies" (Bir Aşk İki Hayat)?

- Je crois qu'ils vont revoir leur propre vie. Par exemple, si quelqu'un vient avec son proche, il passera en revue l'historique de sa rencontre. Choisir un métier, choisir une voie… Généralement, les gens veulent réfléchir aux aspects positifs de ces situations, mais ils verront aussi les aspects négatifs dans ce film. Je pense que lorsque vous regarderez le film, votre point de vue sur l’amour et la vie en sera affecté et vous ferez certaines déductions.

- Afin de tirer pour notre couverture, nous avons tourné notre route vers les rues de Moda et  de Kadıköy. Et dans le film, il y a une histoire qui passe par cette route. A votre avis, comment cette zone, sa structure ont-elles influencé le film? Quand avez-vous fait le tournage, comment s'est déroulé le processus du tournage?

- Ceci est un film de Kadikoy et de Moda. Le tournage a eu lieu en juillet. Le film est réalisé par Ali Bilgin. Dans la bande-annonce, c’est comme si c’était un film de moi et de Bergüzar Korel. J'ai dit la même chose à propos du film «Une petite affaire de septembre». C’est un film de deux personnes. Ce film a aussi la même saveur. Nous n'avions jamais joué ensemble avec Bergüzar Korel, nous ne nous connaissions pas bien. Je suis très content de l'avoir rencontrée. Le film est une très courte période d’interaction entre les acteurs et tu dois t’harmoniser immédiatement. Il est très précieux qu’il n’y ait aucun problème en ce qui concerne la capacité de jouer de Bergüzar, sa motivation et ses bonnes performances au travail. C'est un film de deux personnes. Et il était très important que nous réussissions à capturer cela, dans ce film également. Nous n’avons pas eu une période de préparation particulièrement longue. Nous avons dû commencer le film immédiatement. Dès le début, nous avons pu capter une très bonne énergie. Et ce dont le film avait besoin, c'était de l'énergie. J'espère que cela a été transféré dans le film. J'habite à Kadiköy. Étant donné que nous avons tourné dans mes endroits préférés, dans les rues où je me promène, je ne me sentais pas très aliéné. Je me suis souvent assis dans des endroits où Umut était assis. Les lieux où le film a été tourné ressemblent à l’identité du film. Nous ressentons beaucoup Kadiköy et Moda dans le film. La maison d’Umut, son monde et les lieux qui l’ont créé sont ici.

-Voudriez-vous nous dire comment le film décrit ses évaluations sur l'amour?

-Dans nos vies, notre profession, ce que nous allons faire, nos réalisations sont au premier plan. En fait, l’amour est caché dans un endroit de notre vie que nous n’avions pas compris… L’amour est comme le point de référence de notre vie. Un point où nous nous trouvons réellement. Alors que la vie se dirigeait vers un point très sûr, nous tombons amoureux et tout est rasé. Ou, quand l'amour vient, tout ce qui était désagréable devient tout à coup magnifique. Le film nous raconte ce qui peut changer dans la vie en trouvant l’amour et notre mode de vie. Lorsque vous rencontrez quelqu'un, vous faites face à cette personne qui emporte avec vous toutes vos expériences de vie. Nous venons avec les traumatismes que nous avons traversés, les problèmes que nous avons connus. Et ceux-ci remontent à la surface après un certain temps. A mon avis, c'est une partie très bien relatée dans le film. Nos racines, notre appartenance à une famille, nos parents… Nous apportons tous avec nous des problèmes du passé, mais la façon dont nous les réglons est importante. Le personnage que je joue pense qu’il va résoudre ce problème en tournant un film, mais il comprend que les choses ne se passent pas comme ça.

- Dans la ville, quels sont les quartiers dont l'âme et le motif sont vos préférés? Quel côté de la ville est plus proche de vous?

- J'aime le côté anatolien… Kalamis, Fenerbahce… En plus d'être calme et paisible, c'est aussi lié au sentiment de la vie. Cela donne aux gens qui vivent ici un sentiment d'appartenance. Je suis d'Ankara et je le compare à l'endroit où je suis venu… à part la mer…

-Y a-t-il des endroits, des quartiers ou des rues qui vous inspirent?

-Je ne parlerai pas de l'endroit où je vis, mais il y en a à Kalamis et à Fenerbahce. J'aime leurs rues, leurs sentiments, leurs marinas. L’avenue Bagdad est l'un des endroits où je me sens bien. Peut-être y a-t-il beaucoup plus de beaux endroits à Istanbul, mais j'aime être dans les rues. J'aime une foule qui ne se fatigue pas. Être dans une foule me fait du bien. J'ai aussi vécu du côté européen, j'ai passé beaucoup de temps. Bebek et Arnavutkoy sont très beaux. En fait, ils possèdent le plus beau paysage du monde. J'aime aussi Uskudar. Il a un paysage extraordinaire. Il doit se débarrasser des chantiers et se faire sentir. Honnêtement, j'ai connu Istanbul lors des tournages. Grâce à eux, je suis allé dans différentes parties de la ville.

- Les mois précédents, votre premier livre des courtes histoires "Silence" a rencontré les lecteurs. C'est un livre qui emmène ses lecteurs dans un voyage dans les années qu'ils ont manquées. À votre avis, qu'en était-il du livre qui attirait les lecteurs?

- Je n’avais pas l’intention de créer un tel sentiment, en fait je n’ai pas écrit avec le sentiment d’avoir envie du passé ou de l’embellissement du passé. On est seul à l'intérieur aujourd'hui, la seule chose qu’on a pour comparer les sentiments et les émotions d'aujourd'hui, c'est notre passé. Quand mon enfance et mes aventures scolaires se sont réunies, j'ai senti que j'étais arrivé à une belle histoire. Au cours des cinq dernières années, la vie a progressé à une vitesse supérieure à notre visibilité. Même plus vite. Nous nous sommes tournés vers une vie dans laquelle nous nous sentons encore moins, nous nous écoutons et communiquons encore moins. Et ceci est valable pour nous tous. Le moment où j'ai réalisé cela est le moment où ces histoires ont commencé à apparaître.

- Depuis combien de temps l'écriture fait-elle partie de votre vie?

-Pour être honnête, c'était toujours là. Pendant mes années universitaires, j'écrivais des histoires. Je n’écrivais pas de manière systématique, mais j’écrivais des histoires. Puis, quand j'ai commencé à écrire dans le magazine appelé Kafasina Gore, elles ont commencé à s'accumuler. Et pendant qu’elles accumulaient, je me suis demandé pourquoi on ne fait pas un livre. Même si j’écrivais sur différents sujets, c’était comme la vision globale d’un homme vivant dans le monde. C'est devenu quelque chose comme regarder les problèmes du même point de vue.

- Vous êtes né et avez grandi à Ankara. Et si nous vous demandions aujourd'hui de faire une comparaison entre la place qu'Istanbul et Ankara ont dans votre vie? Si nous demandions ce que vous n’abandonniez pas à Istanbul, et quelles sont les choses qui vous manquent à Ankara?

- Je suis arrivé à Istanbul en 2003. Pour le moment, il n’ya pas d’Ankara semblable à celle que j’ai quittée en 2003. Il n’ya pas non plus l’Istanbul de ces années. Où que vous veniez à Istanbul, vous trouverez cette ville rapide et épuisante. Les gens sont comme s'ils couraient toujours à une place. Oui, j'en ai aussi fait l'expérience, mais je peux dire une chose. Aujourd'hui, cette vitesse est partout. Nous sommes en train de devenir semblables, je pense que de tels problèmes vont perdre de leur influence avec le temps.

- Vous allez décrire Istanbul à une personne qui ne l’a jamais vue. Quels seraient les mots que vous utiliseriez le plus souvent?

- Je dirai: "Viens, viens…"

- Y a-t-il un endroit à Istanbul que vous n’avez pas exploré?

- Il n’ya pas d’endroit qui n’a pas été exploré. Si quelqu'un en trouve un, laissez nous savoir.

- Un endroit à Istanbul que vous aimez le plus?

- Kadikoy.

- Y a-t-il un endroit à Istanbul où vous n'êtes jamais allé?

- J'oserais dire non.

- À votre avis, qui aime le mieux cette ville?

- Les mouettes

- Si Istanbul était une aimée, que feriez-vous pour la conquérir?

- Istanbul est comme une amante trompée et blessée. L'étincelle dans les yeux est toujours là. Afin d'ouvrir son cœur, je devrais d'abord la prendre dans les bras et lui demander pardon. Elle peut me pardonner, nous ...

- Quel est selon vous le meilleur lieu de rencontre de la ville?

- Je pense qu'il y a un tel sentiment chez Besiktas.

- Quel artiste voudriez-vous voir venir dans cette ville?

- Olafur Arnalds et Hammock, c’est mon groupe préféré.

- Quel est votre symbole historique préféré dans cette ville?

- J'aime la péninsule historique dans son ensemble.

- Un itinéraire de promenade préféré?

- La plage de Caddebostan.

- Si ce n’était pas Istanbul, où aimeriez-vous vivre?

- À  Ankara ou à Kas.

- Un livre que vous avez lu?

- "Nefha" de Sezgin Kaymaz, "Un cheval entre dans le bar" de David Grossman

- Un film que vous avez vu?


- Ida et Roma.